Objawy PMTV:
Zainfekowane rośliny nie zawsze wykazują objawy, a rozwój objawów zależy od odmiany ziemniaka, szczepu wirusa i środowiska.
Objawy na liściach wystąpią tylko wtedy, gdy z zakażonych nasion rozwinie się choroba, ale nie na wszystkich liściach występują objawy. Sytuacja ta stanowi poważne wyzwanie dla kwalifikacji nasion, która obecnie opiera się na objawach dolistnych w celu wykrycia i identyfikacji chorób. Kiedy objawy już się pojawią, ich wygląd zależy od odmiany i warunków środowiskowych. Objawy mogą być widoczne, gdy temperatura jest niska, ale zanikają wraz ze wzrostem temperatury. Objawy na liściach obejmują jasnożółtą plamkę (aucuba) na dolnych liściach, żółtą plamkę w kształcie litery V (szewron), zdeformowane liście i skrócenie międzywęźli, co jest klasycznym wzorem „mopa”, od którego pochodzi nazwa wirusa.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Neila Gudmestada, NDSU
Objawy na bulwach zwykle obejmują wewnętrzne przebarwienia, w tym rdzawobrązowe łuki, pierścienie lub plamki. Objawy są podobne do tych wywoływanych przez wirusa grzechotki tytoniu (TRV), wirusa mozaiki lucerny (AMV) i niektóre szczepy wirusa Y ziemniaka (PVY). Jednakże bulwy zakażone PMTV mogą w ogóle nie wykazywać objawów. Zewnętrzne objawy PMTV są rzadkie i pojawiają się w postaci wypukłych słojów na powierzchni bulwy.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Neila Gudmestada, NDSU
Objawy parcha pudrowego
Objawy parcha mącznego ograniczają się do podziemnych części rośliny. Wyrażanie się objawów zależy od odmiany ziemniaka i środowiska. Parch pudrowy powoduje uszkodzenia lub strupy na powierzchni bulw. Zakażenie zaczyna się od małych fioletowych zmian lub pryszczy, które rozszerzają się, zmieniają kolor na brązowy lub oliwkowobrązowy do ciemnobrązowego i tworzą jednolite, okrągłe, wypukłe krosty. Kiedy krosty pękają, odsłaniają płytkie zagłębienie wypełnione brązowymi, sypkimi zarodnikami i uszkodzonymi tkankami. Zainfekowane korzenie i rozłogi mogą wykazywać narośla przypominające galasy, które w miarę dojrzewania brązowieją. Uszkodzenia bulw, które są ledwo zauważalne podczas zbioru, mogą w dalszym ciągu się powiększać podczas przechowywania. Bulwy zakażone parchem prawdziwym są podatne na inne choroby i odwodnienie podczas przechowywania. Główną stratą wynikającą z parcha sypkiego jest raczej zmniejszona zbywalność niż zmniejszona wydajność.
Zdjęcia strupów i zgrubień korzeniowych dzięki uprzejmości Francisco Bittara, NDSU
sos: https://blogs.cornell.edu